||| සිහිවටන |||

විසිකරපු කොල ගුලිද
සිහිවටන වෙයි නුඹට
යළි ආයෙ නේන්නම
මම යන්න ගිය දාට.

දිගහැරිය නොහී නුඹ
ඉරාගත් කඩදහිය
මතක සැමරුම් අතර
සැතපේවි එදවසට.

තින්ත බිඳු රටාවට
පෙලගහපු කතාවට
තේරුමක් දෙන්න නුඹ
වෙහෙසේවි තව තවද.

පිටු අස්සෙ හැංගිලා
තවත් ඇති සිහිවටන
නුඹට නොපෙනෙන ලෙසට
අහුරලා දාර දිග.

ගයන්නට නුඹට මට
පමණක්ම ඇහෙන්නට
ලියූ ගී තවත් ඇති
ලාච්චුවෙ එක කොනක

මං අරන් යන්න ගිය
ගීතයේ මුල් තනුව
වයන්නම් හැමදාම
පුර හඳට ඇහෙන්නට.

මට අහිමි පුරහඳට
පමණක්ම ඇහෙන්නට.
නුඹට හිමි මට අහිමි
පුරහඳට ඇහෙන්නට.

~අමා~

 

 

||| නැවත නොඑමි |||

සොහොන් බිමට එපා එන්න
මල් මිටියක් අතින් අරන්
බෑ මට ඒ මල් ගන්නට
අත දිග නෑ මගෙ එතරම්

යන්න කලින් දල්වන්නේ
සුදු ඉටිපන්දම් වැටියක්
නුඹ දන්නා නිසාවත්ද
බය වග කළුවරට මමත්

නොයා යන්න නිවෙස කරා
ඇයි තව ඉන්නේ තනියෙන්
රෑ කළුවර වැටුනෝතින්
තනිය දැනෙයි නුඹට තවත්

ගැටිය උඩින් වාඩි වෙලා
මුමුණන ඔය වදන් පෙලත්
කියන්න තිබුණා නොවේද
යන්න කලින් මම තනියෙන්

මට ඇහෙනවා ඇතියි කියා
හිතෙනවාද නුඹට තවත්?
ඇහුනත් මට කියාගන්න
බැරි කමටයි නිහඬ මමත්

යන්න කලින් නාවෙ ඇයිද
ඇහුවෙම නෑ කවදාවත්
ඇයි නුඹ උත්තර දෙන්නේ
නෑ කහටක් මගේ හිතෙත්

ගිහින් බොහොම කල් ගෙවුනත්
වෙනසක් නම් නෑ තාමත්
මහද පිරුණු මායා දිය
තවත් තිබේ නොවී වෙනස්

ආයෙම මෙහි එන්න එපා
මං බලන්න මලුත් අරන්
බය නෑ කළුවරට තවත්
ඉන්නට පුළුවනි තනියෙන්

කියන්න බැරි උන බෝ දේ
ලියා තියා පරිස්සමට
ඇති මගෙ අල්මාරියෙ වම්
පැත්තේ රෙදි ගොඩට යටින්

අරන් යන්න පුළුවනි නම්
ගෙනිහින් කියවා බලන්න
ආයෙම මෙහි එන්න එපා
මට කියන්න නුඹේ සිතුම්

අහන්න මට ඕනෙම නෑ
කියන්න ඕනෙම හිතුනත්
හිතාන හිටි විදිය හොඳයි
රිදුනෙම නෑ කවදාවත්

~අමා~

 

||| දේදුණු ||| 

සත් පාට දේදුණු විතරමද ලස්සන ?
රන් තැඹිලි කඩන කොල්ලෙක්
නිල්ම නිල් ඉබ්බෙක් දකින
සත් පාට දේදුණු විතරමද ලස්සන ?
හැකිද සිව් වර්ණ දේදුන්නකට පායන්න
එකම අහසක එකම පැත්තෙන්
පුදුමයෙන් ඉපිලිලා බලාගෙන ඒ දෙසම
නොකියාද "අර බලන්! අමුතු දේදුන්නක්"

~අමා~

 

 

 ||| තනි තරුව |||

ඊයේ පෝයට පෑයු හඳ මට - තවම රවුමට පෙනෙනවා
තවම පෝයද හිතෙන තරමට - පිරී ඈතින් දිලෙනවා
පිපුණු කඩුපුල් සුවඳ සුළඟට - නැවුම් රස මුසු කරනවා
ඉවත ගනු බැරි මගේ නෙත් නුබ - ගැබ පුරා සැරිසරනවා

කිරි පැණිත් ඉල්ලා නුඹෙන් මම - හැඬු කාලය මැවෙනවා
නුඹේ හාවා බලෙන් ඉල්ලා  - ගන්න  ගිය හැටි හිතෙනවා
ලස්සනට නැමි පනාවක් වගෙ - ඉන්නේ කොහොමද හිතනවා
මාසෙ පෝයක් ආපු දවසට  - මම අඬපු වග දන්නවා

පුංචි දරුවෙක් කාලෙ මට නුඹ - පෙනුනෙ හඳ මාමෙක් වගෙයි
දැන් පෙනෙන්නේ කිරුළු පැළඳු - තරුණ අග රැජිණක් වගෙයි
නුඹේ අසලින් පායනා තනි  - තරුව දැන් මට විශේෂයි
නුඹට කවි ලී මගේ පන්හිඳ - දැන් ලියන්නේ තරුවටයි

වෙනදාට නුඹ නාවාම එන - කඳුළු දැන් හිමි තරුවටයි
ඒත් ඒ දුක අහන් ඉන්නේ - නුඹයි සුපුරුදු තනිකමයි
පෝය දා නා තනි තරුව මට - මතක් කෙරුවේ නුඹ තමයි
මෙතෙක් නොලියූ කවිය ලීවේ - ඒ නිසාවෙන් නුඹටමයි

~අමා~ 

 

|||  නුඹට ලියමි |||

එකෝමත් එක දාක දුටු හීනයක
මට මාව නොපෙනුනාට
වැඩි එළිය නැති
ඒ හීනෙම කොනක
හීනියට නුඹව පෙනුනා

එකෝමත් එක දාක ලියු කවක
මගේ වග නැතත්
හැම පදයක් ගානෙම
අඩුවක් පාඩුවක් නැතුව
නුඹ ගැනම ලියැවිලා තිබුණා

එකෝමත් එක දාක රෑ අහසක
කළු වලාකුල් බොහොම
අමාවක පොහොයක
එකම තරුවයි අහසට
ඒ තරුව නුඹ නේද සිතුනා

එකෝමත් එක තවත් දවසක
මට නුඹව නොපෙනෙන
නුඹට මම නොපෙනෙන
එදා රෑ ලියූ කවියෙ පද
මට මගේ නොවෙයි හිතුනා

~අමා~

 

 

||| සෙල්ලම  |||

කළු සුදු කොටු වැටුණ
චෙස් ලෑල්ලක අයිතිකරු නුඹ
සෙල්ලමක් තරමටම
හැමදේම වෙනස් වෙලා අද
එහෙට මෙහෙට ඇවිදින
සුදු කළු අමුතු ඉත්තො ගොඩක
අතරමං වෙලා මම
ඔව්.......නුඹ දිනනවා සෙල්ලම

මම පැරදිලා වැටෙනකොට
රෑ වෙලා හොඳටෝම 
බලාගෙනයි හිටියෙ මම
හිනාවෙනවා උන් හැමෝම මට
වෙන අතක වෙනුවට හැරුනාම 
නුඹේ ඇස් දිහාවට
පෙනුනේම හිස් කමක් විතරමයි
පතුල පෙනෙන ගැඹුරටම

රිදුනෙ මට විතරමද
අතරමං වෙලා කොටු සෙල්ලමක
යන්න කොටුවක් නැතිද
වටපිටක පැත්තක ඉතුරුව
ඉඩක් නෑ නුඹෙන් මට
පලා යන්නට පුවරුවෙන් පිට
පන්න පන්නා පහර දෙන්නෙම
දිනුම නුඹටම ඕන හන්දද

ධවල පිලි හැඳි රැජිණකව හිඳ
ආදරෙන් නුඹෙ කාල පැහැයට
යුධ වැදුම වී ගියා අමතක
ගිලිහුනා මා දැරූ සිහසුන
අවනතව හදවතට මුලසුන
දුන්න වරදට මෙයද දඬුවම
සුනු විසුනු කර ධවල බල ගෙන 
යනවාද නුඹ මගේ පණ සිඳ

~අමා~

 

 

||| අරලියා |||

සුදු පාට පෙති පහක
ගුලිවෙච්ච සුවඳ මට
දැනෙන්නේ පෝයදා
පන්සලේ සුවඳ සේ
ගහ යටම බිම වැටුණ
ඒත් තව හිනාවෙන
අරලියා මලේ නුඹ
පිණි දැකලා නෑ වගේ

පෝයදා වට්ටියක
ලස්සනට ඇහිරිලා
පන්සලට නුඹ යන්නෙ
විශාඛාවක් වගේ
ඒ සුවඳ පරදන්න
නුඹේ තැන අරගන්න
රෝස පෙති බැලුවාට
එමල් හැඩ මදි වගේ

සමනල්ලු රෝස මල්
වටකරන් හිටියාවෙ
නුඹේ ඔය ධවල වත
නොකිලිටිව තිබුනාවෙ
මිහිරිතම සුවඳ නුඹ
සුළඟටම දුන්නාවෙ
නුඹ දිහා බලන් තව
උවැසියෝ පිපුනාවෙ   

~අමා~