|| තාන්යාට ලියමි 7 - (සාෂෙන්කා වැන්යුෂින්) ||
ආදරණිය තාන්යා,
අද මම නුඹට ලියන්නේ නැව් තට්ටුවට ඇවිදින් උනත්, තාම ඉර පායලා නෑ. ඊයේ දවසම මම කාමරයටම වෙලා හිටියා. මට දැනුනේ බොහොම උදාසීන කමක්. කොහොම උනත් මූදු හුළඟ හරිම සැපවත් කියලයි මට හිතුනේ. හුළඟට මගේ කොණ්ඩය හොඳටම අවුල් උනත්, මට බොහොම සීතල දැනුනත් මම ඒ හුළඟට මගේ මුහුණ සිඹින්න ඉඩ දුන්නා. ඉස්සර වොල්ගාව දිහා බලාගෙන ඉන්න වෙලාවටත් මට දැනුනේ මීට සමාන හැඟීමක් තාන්යා. අද මම නුඹට ලියන්නේ ලස්සන තරු ගොඩක් යටට වෙලා ඉඳගෙන. මේ මම රාත්‍රියක නැව් තට්ටුවට ගොඩවුන පළමුවෙනි වතාවයි. ඒ නිසා බලන්න දේ බොහොමයි. තරු පොකුරු තැනින් තැන. ඒත් මම වඩාත් ආසා කළේ තනි තරුවටයි. එකම එක තරුවක් තරු පොකුරු ඔක්කොගෙන්ම ඈත් වෙලා තනියම !! මට ඒ තරුවට ආස හිතුනා තාන්යා. වෙන කිසිම තරුවකට වඩා ඒ තරුව දීප්තිමත් කියලයි මට හිතුනේ. ඒ තරුවත් පාව්කාගේ ඇසුත් එකවගේ කියලයි මට හිතුනේ. කොටින්ම ඒ තරුව පාවෙල්ට සමාන නොකර ඉන්න මට බැරුව ගියා.
සඳට මම නොම ලොබ වෙමි
එකම මුත් අහසට ඇති
තරු පොකුරු බෝ පායති
නමුදු එකකටම හිත ඇති
වළාවෝ කළු පාවෙති
හතරවටඳුර අඩු නැති
නොපෙනෙනා නුඹ අරුමැති
හිතට ඉවසුම් නම් නැති
සප්තකය තරු නැග එති
රටාවට උන් රඟ දෙති
එකී රැඟුමෙන් කම් නැති
නුඹ නේන නුබ හැඩ නැති
නුඹට මේ හදිස්සියේම ලියන්න හේතුව ඒකම නොවෙයි තාන්යා. නුඹෙන් පිළිතුරක් ලැබෙන්නට පෙරම මම නුඹට ආයෙම ලියන්නේ මගේ හිතේ කුණාටුව දරුණු වෙන්න ඉස්සරින්. ඊයෙ ටිකක් වේලාසනින්ම මම නින්දට වැටුණා. වෙලාවක් ගැන අවබෝධයක් මට නෑ. ඒත් මම බොහොම වෙලා නිදාගත්තා කියලා මට විශ්වාසයි. මම හදිසියේම නින්දෙන් ඇහැරුනේ පුංචි මිටියාවත හීනෙන් දැකලයි. මිටියාවතේ කවදාවත් නැති තරම එළිය පිරිලා. පොප්ලර් ගස් වගේම හැම දෙයක්ම බොහොම ප්‍රබෝධමත්. ඒවා මාත් එක්ක හිනාවෙනවා වගේ. වොල්ගාව දිහා බලන්න මම පොප්ලර් ගස් ලඟට ගියා. එතනට කවදත් වොල්ගාව බොහොම ලස්සනට පෙනුනා. විශ්වාස කරන්න තාන්යා වොල්ගාව කවදාවත්ම මම එතරම්ම ලස්සනට දැකල තිබුනේ නෑ. මට වොල්ගාව දිහාම බලාගෙන ඉන්න හිතුනා. ඒත් ඊටත් වඩා මට බලන්න දෙයක් තිබුණා. මම පොකුණ දිහාට ඇවිදගෙන ගියා. කිසිම දෙයක් වෙනස් වෙලා නෑ . පොකුණ තවමත් එහෙමමයි. මම ආපහු යන්න හැරුනා. බොහොම ඈතින් කවුදෝ ඇවිදගෙන එනවා මට පෙනුණා. වැඩි වෙලාවක් ගතවෙන්න කලින් ඒ එන්නේ කවුද කියලා මම හරියටම දැක්කා. සාෂා බොහොම ආස කරපු නිල් පාට කොටු කමිසය !!! පාව්කාගේ අතේ මොකද්ද පොතක්. මගේ හදවත වේගයෙන් ගැහෙන්න පටන් ගත්තා. ඒ පොත මගේ දිනපොත කියලා මට විශ්වාසයි. පාව්කා ඒ ඔක්කොම කියවලාද ?? අනේ පාව්කා !! කළු අසරුවාගෙන් නුඹ ඇත්තට මිදුනාද ??
"සාෂා"
"මම නුඹේ දිනපොත කියෙව්වා සාෂා"
එපමණකින්ම මම පිබිදුනා. මම බොහොම කලබල වෙලා කියලා මට තේරෙනවා තාන්යා. ඒත් තවදුරටත් මට කාමරයට වෙලා ඉන්න බැරි බව මට තේරුණා. ඒ නිසා වහාම මම නුඹට ලියන්න හිතාගෙන නැව් තට්ටුවට ගොඩවුණා . එත් නුඹට ලියන්න කලින්ම මට කපිතාන්ට උත්තර දෙන්න සිද්ද උනා.
"වැන්යුෂින් මෙනවිය !! මේ රෑ මොකද මේ නැව් තට්ටුවේ ??? නුඹ ඊයේ උදෑසන ආවේ නෑ නේද ??"
"ආහ්, කපිතාන්, මට ලියන්න හිතුනා. ඒ නිසයි රෑම නව තට්ටුවට ආවේ"
"නුඹ බොහොම බය වෙලා වගෙයි !!"
"නැහැ !! මම බය වෙලා නැහැ !!" මම බොරු හිනාවක් මූණේ අලවගන්න තැත් කරමින් කිව්වා.
"නුඹට බොරු කියන්න ඉගෙන ගන්න වෙනවා !! පරිස්සමින් , රෑට හුළඟ බොහොම සීතයි. නුඹ අසනීප වෙයි. සුබ රාත්‍රියක් ඔබට"
"සුබ රාත්‍රියක්"
නුඹ කියනවා හරි තාන්යා. බය උන වෙලාවට මොන විදියකින්වත් මට ඒක හංගගන්න බෑ . ඒත් දුක හංගගන්න නම් මට පුළුවන් කියලා මම දන්නවා. මිටියාවතේදී ඉන්න කාලෙන් වැඩි දවසක් මම ජිවත් උනේ එහෙමයි. හැමෝම දැක්කේ මම අලවගත්තු හිනාවක් මිසක් ඇත්ත නොවෙයි. නුඹට බොරිස්ලැව් මතකද ?? බොරිස්ලැව්ගෙන් ලියමන් දෙකක්ම මට ලැබුනා. ඔහු මට මොස්කව් එන්නට ආරාධනා කළා. ඒත් ව්ලැදිවොස්ටෝක් ඉඳන් මොස්කව් වලට බොහොම දුරයි. ඒ නිසා ඒ ගැන නම් මට දෙපාරක් හිතන්න වෙනවා. නුඹ පරිස්සමෙන් ඉන්න තාන්යා. මම මෙතනින් නවතිනවා.
සතුටින් ඉන්න මගේ පුංචි කවිකාරි !!
ආදරෙන්,
~සාෂා~
No comments:
Post a Comment