|| සාෂෙන්කාගේ දිනපොතෙන් - 10 ||

නුඹ කරන කියන දේවල් මතක් වෙන්න ගත්තම මට ඉවසුම් නැතුව යනවා පාවෙල්. නුඹේ දකින පොඩි වෙනසක් පවා මට කල්පනා ලෝක වල අතරමං වෙන්න ලොකු හේතුවක් උනා. මේ දිනපොත ලියන්න ගත්තේ හිතේ තියෙන දුක නැති කරගන්න හිතාගෙන නෙවෙයි පාව්කා. මම තවමත් කැමති නෑ මගේ ආදරණිය යමහල යන්නම යන්න ගිහින් කියල පිළිගන්න. මට උවමනා වෙලා තියෙන්නේ වඩාත්ම දීප්තිමත් මතකයන් මතක් කරගන්නයි. නුඹට කවදා හරි මේ දිනපොත කියවන්න පුළුවන් කමක් ලැබුනොත් එදාට නුඹට සාෂා ගැනත් කළු අසරුවා කිට්ටු වෙන්න කලින් නුඹ  ගැනත් බොහොම දේ මතක් කරගන්න පුළුවන් වෙයි පාව්කා. මට ඉතිරි වෙලා තියන කාලෙන් පුළුවන් හැමදවසකම මම මේ දිනපොත අලුත් කරනවා. නුඹ සාෂාව හොඳ කිවිඳියක් කළා පාවෙල්. පුංචි පුංචි කවි ලියමින් හිටි ඈට කවි ලියන්න නුඹ බොහොම හොඳ නිමිත්තක් උනා. නුඹට බොහොම ස්තුතියි පාව්කා !! එහෙමත් නොවෙන්න සාෂා තවමත් කියා ගන්න බැරි දුකක් හිතේ හංගගෙන මුනිවත රකිනවා. එහෙම ලියපු පද පේළි වලින් මගේ හිත වඩාත්ම කැමති උනේ ෆීනික්ස් කිරිල්ලී පද පෙළටයි.

නැසී ගොස් ශේෂ වූ 
මතක අළු දූවිලි මතින්
නැවත නෑ ඉපදුනේ ඇය 
ෆීනික්ස් කිරිල්ලක ලෙසින් 
ශේෂ වුණු නොවටිනා අළු 
දූලි කඳු වලට එපිටින් 
ඇත තවත් ලෝකයක් 
ගිනිගෙනත් තව නො දැවෙමින් 
තැති ගැනී උණුහුමට 
හඬන හිම කැටක් මෙන් 
නො හඬන්න මුවාවී 
ව්‍යාජ මදහසට රහසින් 
වළලන්න ශේෂ වූ 
මතක අළු විගසින් 
කෝ කොහිද නුඹ ගියේ 
මටත් හොර රහසින් !!

මටත් තියෙන්නේ ෆීනික්ස් හදවතක් පාව්කා. නැතිනම් මම යන්න ගිහින් බොහොම කල්. හිතින් මියගිය හැම වාරයක් පාසාම මම තවත් ශක්තිමත් වෙලා නැගිට්ටේ හරියට ෆීනික්ස් කිරිල්ලක් වගේ කියලා මට හිතෙනවා. ඒ කොහොම වෙතත් අද දිනපොතේ මගේ අතින් ලියවෙන්නේ මේ ටික විතරක් උනොත් මේ පිටුවට ඉර එළියක් නැතුව යනවා පාව්කා. නුඹේ හිතට උන දේ මේ දිනපොතට වෙනවා දකින්න මගේ කැමැත්තක් නෑ පාව්කා !! මතක ගබඩාවේ දුව ඇවිද සොයගාත් මතකයක් ලියා තබන්නට අවසරයි !!

අපි ඉස්කෝලේ  ඇරිලා ගෙදර එමින් හිටියේ. නුඹ මටත් වඩා දුරක් පයින් ඇවිදන් යා යුතුව තිබුණා. වෙනදාට නම් මම නුඹට සමුදෙන්නේ "ආයුබෝවන් පාව්කා!" කියලයි. ඒත් එක එක දවසට මට හිතෙන හිතෙන දේ කියන්න මම පුරුදුවෙලා හිටියා. නුඹට නම් මේ කෝකත් එකයි කියලා මම දැනගෙන හිටියා. සමහර දවසට නුඹ සුබ පැතුම ඇහෙන්නේවත් නෑ වගේ දිගටම ඇවිදන් යනවා. එදාට ඔන්න මට බොහොම කේන්ති යනවා.

"ඉන්නවකෝ......හෙට නම් ආයුබෝවන් කියනවා තියා මූණවත් බලන්නේ නෑ. නපුරු පාව්කා" මම හිතුවා. 

එත් ඒ නුඹේ හැටි කියලා සාෂා දන්නවා. සාෂා නුඹට කැමති වුනෙත් නුඹේ ඒ අමුතු විලාසෙට. සමහර දවසට නම් නුඹ කට කොනෙන් හිනා වෙනවා !! ඒත් කටින් වචනයක් ගන්න එක ඉබ්බාගෙන් පිහාටු ගන්නවා වගේ වැඩක් !!

එක දවසක් මම නුඹට කියනවා "පරිස්සමෙන් යන්න පාව්කා".

හරි පුදුමයි !! කවදාවත් පිහාටු නොදෙන ඉබ්බා පිහාටුවක් දෙන්නයි ලෑස්තිය !! 

"පරිස්සමෙන් යන්න කියන්නේ ඇයි ??" නුඹ ඇස් ලොකු කරගෙන ඇහුවා.

"ඇයි එහෙම කියන්න හොඳ නැද්ද ??" මමත් පෙරලා ඇහුවේ කොහේදෝ ඉඳන් ඇවිත් එක පාරට මූණට රිංග ගත්තු පුදුමය නුඹට නොපෙන්වා ඉන්න උත්සාහ කරමින්.

"එහෙම නෙවෙයි !! ඇයි එහෙම කියන්නේ කියල ඇහුවේ !!" 

"එහෙම කියන්නේ පරිස්සමින් යන්න ඕන නිසා" මම කිව්වා.

"හ්ම්" නුඹ නුඹේ ප්‍රියතම උත්තරය දුන්නා.

"එහෙම යන්න බැරි නම් මට කමක් නෑ " කියමින් මම හරස් පාර දිගේ පහලට යන්න පිටත් උනා.

"මගදී වෙන දේවල් ගැන විශ්වාසයක් තියන්න බෑ සාෂා !! ඒකයි මම එහෙම කිව්වේ" නුඹ කිව්වා.

"ඒත් කමක් නෑ නුඹ පරිස්සමින් යන්න.මම යනවා පාව්කා"

සාෂෙන්කාගේ හිත සතුටින් පිරිලා. ඒ නුඹ ඇගේ සුබ පැතුමට ප්‍රතිචාර දැක්වූ නිසාද නැතිනම් ඈ වඩාත් ආසා කළ හිනාව ඈට දකින්න සැලැස්වූ නිසාද කියා ඈ දන්නේ නෑ . මේ සිදුවීම සිදුවෙලා බොහොම කල් ගතවී ගියත්, මට කවදාවත්ම ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තරයක් හොයාගන්න පුළුවන් උනේ නෑ . මම හැමදාම හිතුවේ "හෙට නම් මම පාව්කා ආවත් නාවත් හිනා උනත් නැතත් ආයේ හොයන්න යන්නේ නෑ " කියලමයි. එත් කවදාවත්ම සාෂාට එහෙම ඉන්න බැරි උනා පාවෙල්. ඈ අන් කාටත් වඩා නුඹ ගැනමයි සොයා බැලුවේ. 

ඒ නිසාම කළු අසරුවාගේ ආක්‍රමණයත් එක්ක ඇය බොහොම අසරණ උනා. සාෂෙන්කා බොහොම ලොකු දුකකට පත්වුනා. නුඹේ වෙනස් වීම විෂ කැවූ කිණිස්සක් වෙලා ඇගේ හදවතේ ගැඹුරටම කිඳා බැස්සා. ඒත් තවමත් ඒ ෆීනික්ස් හදවත ඇගේ ආදරණිය යමහල එනකන් මග බලාගෙන !!! සාෂෙන්කා තවමත් මග බලාගෙන පව්ලූෂා !!! එකම එක පාරක් හරි නුඹේ හිතේ නුඹට දැනෙන කවියක් ලියන්න සාෂාට ඉඩ දෙන්න පාව්කා !! විෂ බොහොම වේගයෙන් පැතිරෙනවා පව්ලූෂා. අදට නුඹට ආයුබෝවන් !! 

~සාෂෙන්කා~