|| සාෂෙන්කාගේ දිනපොතෙන් - 8 ||
නුඹේ වගතුග ලියන්න අරන් දවස් අටක්ම ගතවෙලා ගිහින් පාව්කා. කාලය යන ඉක්මන !! දවස් අටක් යනවා මට දැනුනෙත් නෑ . ඒත් තව ලියන්න දේ බොහොමයි.
අපේ ගමේ සැණකෙළිය තියෙන කාලෙට තමයි මම වැඩිපුරම ආස කරේ. ඒ දවස් වලට හැමෝගෙන හිත සතුටින් පිරිල ඉතිරෙනවා. මූණු වල ඉර එලිය වගේ දීප්තිමත් හිනා පිරිලා !! මිනිස්සුන්ට වගේම වටේ පිටේ ගහ කොළ වලටත් ඒ වෙනස දැනිලා වගේ. හැම දෙයක්ම , හැම කෙනෙක්ම හරිම ප්‍රබෝධමත්. නුඹත් මමත් අහසයි පොළවයි වගේ උනාට අපි දෙන්නම බොහොම කැමති එක දෙයක් සල්පිලේ තිබුණා. පුංචි රවුම් බිස්කට් දෙකක් මැද්දට අයිස් ක්‍රීම් දාලා දෙන වෙළෙන්දෙක් ඒ සල්පිලේ හිටියා. ඒ වෙළෙන්දාගෙන් අයිස් ක්‍රීම් කන්න නුඹ බොහොම ආස කළා පාවෙල්. මේ වගේ ගමට සැණකෙළිය ආපු එක දවසක නුඹ මාවත් අඬගහගෙන අයිස් ක්‍රීම් කන්න ගියා.
"සාෂා, සැණකෙළියට යමුද ??"
"යමු !! ඒත් අපි සැණකෙළියට යන්නෙ අයිස් ක්‍රීම් කන්නනේ !!"
"ඉතින් මොකද !!" එහෙම කියලා නුඹ හයියෙන් හිනාවුණා පාව්කා.
සාෂෙන්කා කවදත් කැමති උනේ නුඹේ අන්න ඒ හිනාවට. ඒ හිනාව දකින කෙනෙක්ට පෙරළා හිනා නොවී ඉන්න බෑ පාව්කා !! නුඹ හිනා වෙලා ඉවර වෙන්නත් කලින් මට තව ප්‍රශ්නයක් !!
"පාව්කා, අපි යන්නෙ අයිස් ක්‍රීම් කන්න විතරම ද ??" නුඹගෙන් උත්තරයක් ගන්න මට දෙපාරක්ම ප්‍රශ්නේ අහන්න සිද්ද වුනා.
"පා .....ව්ව්ව්ව්....කා, අපි යන්නේ අයිස් ක්‍රීම් කන්න විතරම ද ??" මම කලින්ට වඩා ටිකක් සද්දෙට ඇහුවා.
"හ්ම්" නුඹ උත්තර දුන්නෙ වැඩි ගානක් නැතුව කියල මට හිතුනා.
"මොකද බකමූණෙක් වගේ ??"
දැන් නම් ඔන්න මට තරහ යාගෙන එන්නේ පාව්කා. නුඹ මම අහන ප්‍රශ්න වලටත් "මෝඩ" උත්තර දෙනවා. ඒ මදිවට පැයට හැතැක්ම සීයක දෙසීයක වේගෙන් ඇවිදගෙනත් යනවා !!!
"ඇයි මම බකමූණෙක් ද කියලා ඇහුවේ ??? හ්ම් කිව්ව නිසාද ??" අපොයි පාවෙල් !! නුඹ දැන් මගෙන් අහන්නේ අර ලුද්මිලාගේ පොඩි මල්ලිට උනත් තේරෙන විදියේ ප්‍රශ්නයක් නේ.
"නැතුව ! ඒ නිසා තමයි" මම කිව්වා.
නුඹ ආයෙමත් "හ්ම්" කියල කිව්වේ මාව තරහ ගස්සන්න කියල මට තේරුනා පාව්කා !! "සාෂා, ඕවට නම් අහුවෙන්න එපා !! නුඹට තරහ ගියාම නතරවෙන්නේ අඬලා බව මතක තියාගන්න" ආයෙමත් මගෙ පණ්ඩිත හිත කියවන්න පටන් ගත්තා. කොහොමින් කොහොම හරි අපි සැණකෙළියටත් ඇවිත්. මිනිස්සු හැමතැනම !! එක එක විදියේ සෙල්ලම් වගේම එක එක ජාතියේ කෑම බීමත් පිරිලා !! ඒ ඔක්කොටම වඩා මගේ හිත ගත්තේ පාට පාට බැලුම් !!
"පාව්කා අරරර........අනේ බලන්නකෝ !! පාට පාට බැලුම්!! " මගේ ඉවසීම නැතිම වෙලා ගිහින්, මම එහෙම කිව්වා.
"ආ....මෙන්න. කන්න. අද වෙනදාටත් වඩා අයිස් ක්‍රීම් දාලා සාෂා !!" මම අයිස් ක්‍රීම් එක අතට ගන්න හදවත් එක්කම කොහේදෝ නැති කිමුහුමක් කඩාගෙන බිඳගෙන දුවගෙන එනවා කියලා මට දැනුනා. "සාෂා ...ඔය කිමිහිල්ල නතර කරගත්තේ නැති උනොත් එහෙම නුඹට බිස්කට් දෙක විතරයි කියල මතක තියා ගන්න" හිත කිව්වා. අවාසනාවක මහත !! හිතන්නත් කලින් කිමිහිල්ල එළියේ !! "හාආආආ........චී.............න්" මම හරිම අසරණ විදියට නුඹ දිහා බැලුවා.
"ඔහොම කොහොමද අයිස්ක්‍රීම් කන්නේ !! සාෂා නුඹට හෙම්බිරිස්සාවක් හැදෙන්නයි යන්නේ !!" මම මොකුත් කියන්නත් කලින්ම නුඹ මගේ අයිස්ක්‍රීම් ටිකත් අරගෙන.
මට යන්තන් බිස්කට් දෙකේ ගෑවුන ටික විතරමයි. මම මූණ දෙක කරගෙන නුඹ කන දිහා බලාගෙන හිටියා පාව්කා. අන්තිමට මට බැලුමකුත් නෑ . මම බිස්කට් දෙක කටේ ඔබාගෙන යන්න පිටත් උනා. කවදාවත් නැතිව නුඹ මුලින් කතා කරන්න පටන් ගත්තා පාව්කා !!
"සාෂා, නුඹ තරහ නෑ නේද ??"
"ටිකක් තරහයි !!"
"නුඹ අසනීප උනා නම් නුඹට පල්ලියේ උත්සවේ දාට ගයන්න බැරුව යනවනේ සාෂා!! ඒකයි නුඹට කන්න නොදුන්නේ "
"ආ....මට ඒක අමතකම උනා පාව්කා. කමක් නෑ වෙන දවසක කමු"
"හ්ම්"
මට හරිම ප්‍රහේළිකාවක් පාව්කා. නුඹට තියෙන්නේ ගල් හිතක් කියල මගේ හිත කිව්වට ඒක එහෙම නෙවෙයි කියල කියන්න ඕන තරම් දේවල් මම දන්නවා. ඒත් දැන් නම් මගේ ඉස්සරහ, මට පේන්න ඉන්න පාව්කා බොහොම වෙනස් කියල කියන්නත් දේවල් මම දන්නවා. අලුත් පව්ලූෂා මගේ ආදරණීය යමහල යටපත් කරන ඉන්න හැඩයි !! වොල්ගාව ළඟ සාෂා තවම බලාගෙන ඉන්නවා.මට බොහොම මහන්සියි පාව්කා.අදට මෙතනින් නවතින්නම්. නුඹට ආයුබෝවන් පව්ලූෂා !!
~සාෂෙන්කා~
No comments:
Post a Comment