|| සාෂෙන්කාගේ දිනපොතෙන් - 11 ||
ඒ නුඹේ හැටිනේ !!
"ඔය නිල්පාට කමිසය නුඹට හොඳට ගැලපෙනවා පාව්කා" මම කිව්වා.
"ඇයි?" නුඹ මගෙන් අහනවා.
පාව්කා කවදත් බොහොම අඩුවෙන් කතා කල කෙනෙක්. "ඔව්" "හා" "නෑ" "ඇයි" "හ්ම්" "ආහ්" තමයි නුඹේ ප්‍රියතම පිළිතුරු උනේ. නුඹ "ඇයි" කියල ඇහුවම ඒ අහන්නේ "ඇයි එහෙම කියන්නේ?" කියලා සාෂා දැනගෙන හිටියා.
"ඇයි කියන්නේ ඉතින් !!" මම තරහෙන් කිව්වා.
" මම මොනදේ කිව්වත් නුඹ මගෙන් අහන්නේ ඇයි කියල තමයි !! පාව්කා ඇත්තටම නුඹට ඔය ප්‍රශ්නේ ඇරෙන්න වෙන ප්‍රශ්නයක් ඇත්තෙම නැද්ද අහන්න"
"නෑ" නුඹ සරදමට හිනාවෙමින් කිව්වා.
"එතකොට මම කියන හැමදේම මම පැහැදිලි කරන්න ඕනද ??" මම පුදුමෙන් ඇස් ලොකු කරගෙන ඇහුවා.
"ඔව්"
"හොඳට තියෙයි !!" මම හිනාවෙවී කිව්වා. "ඇයි" කියලා අහන්න වගේම කිසිම ගැලපීමක් නැති උත්තර දෙන්නත් නුඹට තිබුනේ පුදුමාකාර හැකියාවක්. කොහෙත්ම නොගැලපෙන වෙලාවක "හා" කියන එකත් අන්න ඒවගේ එකක්. ඒ වෙලාවට මට බොහොම තරහ ගියත් මම හරිම සන්සුන්ව ඉන්න උත්සාහ කළා පාව්කා. සමහර වෙලාවට නුඹ ලොකු කල්පනාවක ඉන්න වෙලාවට නළල දෙපැත්තට වෙන්න තිබුණු කොණ්ඩ කෑල්ලක් අල්ලගෙන කරකවන්න පුරුදු වෙලා හිටියා පාව්කා. දැන් මම ඒ ගැන නුඹට කියන්න ගියොත් නුඹ කියන්නේ "මම එහෙම කරනවද ?? නෑ !! එහෙම නෑ " කියල බවත් මම දන්නවා. ඉස්කෝලේ තිබුන හැම විභාගයකදිම වගේ නුඹ වමතින් කොණ්ඩය කරකනවා මම බලාගෙනයි !! ඔන්න එතකොට සාෂා දන්නවා පාව්කාට උත්තර මතක නැති වෙලා එහෙමත් නැතිනම් ප්‍රශ්නයම ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලා කියලා.
තවත් දවසක ඔන්න තවත් ලොකු සංවාදයක් !! සාෂා බල්ලොන්ට වගේම පූසොන්ටත් අසීමිත ලෙස ආදරය කළා කියලා ඈ හඳුනන හැමෝම පාහේ දැනගෙන හිටියා. ඒත් පාව්කා ?? ඔන්න මට ලොකු ප්‍රශ්නයක්!!.
"පාව්කාට සුරතල් බල්ලෙක්වත් පූසෙක්වත් හිටියේ ඉන්නවද ? අඩුමතරමේ වෙන මොන ජාතියක හරි සුරතලෙක් ??" මම තනියම උත්තර හොයන්න පටන් ගත්තා. "සාෂා, හොඳට කල්පනා කරල බලන්න !! නුඹ කවදක හරි දැකල තියෙනවා ද පාව්කා බල්ලෙක් වත් පූසෙක්වත් හුරතල් කරනවා ?? නෑ නේද ??....හ්ම්.......ඒවා බොළඳ වැඩ කියලනේ පාව්කා හිතනවා ඇත්තේ !!" මට කල්පනා කරන්නවත් ඉඩක් නොදී හිත කියාගෙන කියාගෙන ගියා. අන්තිමට මම තීරණය කළා නුඹගෙන්ම අහල දැනගන්න.
"පාව්කා නුඹට සුරතල් බල්ලෙක්වත් පූසෙක්වත් නැද්ද ??" මම හරිම කුතුහලෙන් ඇහුවා.
"නෑ !! මම උන්ට කැමති නෑ !! ඇයි ?"
"ඇයි තමයි !!" මම හිතින් නුඹට හොඳටෝම බනින්න පටන් ගත්තා. "පුදුමෙක හැටි !! අහිංසක සතෙක් ගැනවත් අනුකම්පාවක් නැති මනුස්සයෙක්. එක අතකට මොකට පුදුම වෙනවද. ඒ පාව්කා නේ !! ඔන්න මිෂා මෙහෙම කතාවක් කිව්වා නම් පුදුම උනාට කමක් නෑ සාෂා !! මොකද මීෂා සාමාන්‍ය ගති පැවතුම් තියන කෙනෙක් නේ !!" මම හිතාගෙන හිතාගෙන ගියා.
"ආහ් !! එහෙමද !! මට හිතුනා එහෙම වෙන්න ඇති කියලා" මම හිතේ තිබුන තරහ යටපත් කරගෙන හරිම අමාරුවෙන් උත්තර දුන්නා. මම "ඇයි" කියලා පෙරලා අහන්න ගියේ නෑ !! නුඹ මගෙන් "ඇයි" කියන ප්‍රශ්නේ නිතරෝම ඇහුවට මම නුඹෙන් "ඇයි" කියල ඇහුවේ හරිම අඩුවෙන්. එහෙම කලේ මට කුතුහලයක් නොතිබුන නිසා නොවෙයි පාවෙල්. මම බය උනා එහෙම ඇහුවොත් නුඹට කේන්ති යයි කියලා. මම වඩාත් බය උනා නුඹ සාෂා එක්ක තරහ වෙයි කියලා. ඒ නිසා හැමදාම මම නුඹෙන් අහන්න ගිය ප්‍රශ්න වලින් හතරෙන් තුනක් විතරම ගිලගත්තා. ඒ බොහොමයක් ප්‍රශ්න අද වෙනකන්ම උත්තර නැති ප්‍රශ්න වෙලා. එහෙම උත්තර නැති ප්‍රශ්න ගොඩ එන්න එන්නම වැඩි වෙනවා පව්ලූෂා !! නුඹ උත්තර දෙනකන් ඒවා හැමදාම එහෙම තියේවි. උත්තර නොදුන්නොත් ඒවා කවදකහරි මාත් එක්කම පොලවට පස් වෙලා යාවි.
අනේ පාව්කා !! මට බොහොම දුකයි !! දැන් මට මේ ලියන හැමදෙයක්ම මතකයක් විතරක්ම වෙලා !! ආයේ කවදාවත්ම නුඹ මට කතා කරන්නේ නැතිවෙයි කියල පිළිගන්න මම කැමති නෑ. වොල්ගාව දිහා බලාගෙන මම කොපමණ නම් ගයන්න ඇතිද ?? කොපමණ නම් ලියන්න ඇතිද ?? ඒ හැමදේකටම බොහොම වෙලාවට නිමිත්ත උනේ මගේ ආදරණිය යමහල - නුඹයි !! සාෂෙන්කාගේ ගේ හිත එන්න එන්නම සීතල වෙනවා පාව්කා !! ඇගේ හිත සීතලට මිදිලා යන්න කලින් එකම එක පාරක් නුඹේ බැලලයිකාව ඈ වෙනුවෙන් වයන්න පාව්කා !! වොල්ගාව අසබඩ ඈ තවමත් නුඹ එනකන් මග බලාගෙන.
~සාෂෙන්කා~
lassanama lassanai
ReplyDeletethank you doll :) <3
DeleteIts sweet to read.Seems like you are following a certain writing pattern. :)
ReplyDeletethank you :-) I guess i am, i think i am induced with a writing style from the books i read as a kid, mostly the Sinhalese translations of Russian literature.
Delete